Mino'nun Siyah Gülü

"Terliklerimle gelsem sana... Sonunda aşkı bulmuş gibi..." Bu kısacık ama inanılmaz çok şey hissettiren dizelere iç çekerek can veren Hüsnü Arkan... Bu basit dizelerin taşıdığı sıcacık anlamlar yazılmış tüm aşk şarkılarından, şiirlerinden çok daha fazla etkiler beni.

Yıllarca Ezginin Günlüğü'nün solisti olan Hüsnü Arkan geçtiğimiz yıllarda gruptan ayrılarak kendi solo çalışmalarıyla dinleyicisine ulaşıyor.

Onun ruh verdiği tüm sımsıcak dizeler adına büyük beklentilerle başladım "Mino'nun Siyah Gülüne"... Her satırda bir kez daha saygı duydum bu koskoca adama...

60'lı yıllardan günümüze uzanan romanda, 12 Eylül döneminin acıtan ayrıntıları bir ailenin kadınlarının gözünden anlatıyor. 12 Eylül darbesinde idam edilen gençlik aşkı Hasan'ın cenazesi için çocukluk kasabasına dönen Zehra, bağevinde bulduğu yakın zaman önce kaybettiği sıradışı bir insan olan halası Mino'nun mektuplarını bulur. Mino ile Zehra'nın annesi arasında gelip giden mektuplar sayesinde bilinmeyen bir çok şey açığa çıkarken, Türkiye’nin yakın tarihinde yaşananlara farklı bakış açılarıyla ışık tutuluyor.

Gerek tasvirleri gerek de olay örgüsü en çok da anlatımıyla her satırında sımsıcak bir his verdi bu kitap bana. Bazen büyüdüm "sırtına yün bir hırka atan, yaprak gibi, hafif bir rüzgâr esse uçacakmış gibi duran" Mino oldum, bazen bu günlere döndüm Zehra oldum... İdam sehpasındaki sessiz, gencecik Hasan oldum... Kah ağladım, kah güldüm...

Hüsnü Arkan, bir erkek tarafından bir kadının ruhundan; olayların, hislerin, düşüncelerin daha iyi anlatılamayacağının nadir bir örneği...

Henüz tanışma fırsatınız olmadıysa şiddetle tavsiye ediyorum, kaç yaşında olursanız olun, zevkleriniz, kişilik özellikleriniz ne olursa olsun kendinizden bir şeyler bulacağınız kesin.

Bu postum bugün doğum günü olan Deniz Geçmiş'e armağan olsun... Hasan'a, Deniz'e, Yusuf'a, Hüseyin'e... Dar ağacındaki tüm fidanlara...